De earningsstrippingmaatregel zorgt ervoor dat belastingplichtigen hun netto rente (inclusief bijvoorbeeld andere financieringskosten of valutaresultaten) niet mogen aftrekken boven een bepaalde drempel. Momenteel is deze drempel in Nederland vastgesteld op de volgende twee limieten, waarvan de hoogste mag worden gebruikt:
Wordt een deel van de renteaftrek in een bepaald jaar beperkt door de earningsstrippingmaatregel, dan mag het niet-aftrekbare rentedeel onbeperkt in de toekomst worden afgetrokken zolang de drempel(s) in de volgende jaren wel aftrek toelaten.
ATAD 1 heeft EU lidstaten voor de implementatie de mogelijkheid geboden om hogere drempels te hanteren (tot 30 procent van de EBITDA met een vaste minimumdrempel van 3 miljoen euro). Nederland heeft bij de invoering in 2019 echter een strenger aftrekbeperking ingevoerd:
Dit leidt tot de situatie dat de Nederlandse earningsstrippingregels strenger zijn dan de meeste andere EU-lidstaten.
In het regeerakkoord van de huidige regering (van mei 2024) hebben de vier regeringspartijen aangekondigd dat ze van plan zijn om de 20 procent-drempel van de earningsstrippingmaatregel te versoepelen naar 25 procent van de EBITDA vanaf boekjaar 2025. Nederlandse belastingplichtigen zouden daarom vanaf het boekjaar 2025 mogelijk meer rentelasten kunnen aftrekken. Vanaf 2025 gelden dan de volgende limieten voor renteaftrek:
Dit alles - volgens het regeerakkoord - om beter aan te sluiten bij het Europese gemiddelde.
Het vorige kabinet kondigde al eerder een maatregel aan om fragmentatie tegen te gaan. Bijvoorbeeld door verschillende investeringen en/of activiteiten en de bijbehorende financiering onder te brengen in aparte entiteiten. In de praktijk zagen we dit veelal bij vastgoedinvesteerders. Dit zorgt ervoor dat de aftrekdrempel van 1 miljoen euro bij alle entiteiten apart kan worden toegepast.
Om deze fragmentatie tegen te gaan, kondigde het vorige kabinet al aan om de drempel van 1 miljoen euro in de earningsstrippingmaatregel af te schaffen voor entiteiten die vastgoed verhuren aan derden. Dit zou zowel gelden voor binnenlandse entiteiten als voor buitenlandse entiteiten (bijvoorbeeld een Nederlandse vaste inrichting). We wachten de definitieve plannen voor Prinsjesdag af om te zien of het huidige kabinet deze regel overneemt.
Toen Nederland de earningsstrippingmaatregel in 2019 invoerde met een beperktere drempel en zonder tegenbewijsregeling behoorde zij daarmee tot één van de strengste EU-landen op dit gebied. De eerste drempel was eerder vastgesteld op 30 procent, maar deze werd verder verlaagd naar 20 procent in 2022. Dit maakt Nederland de EU-lidstaat met de laagste earningsstrippingdrempels en daarmee qua renteaftrek minder aantrekkelijk dan andere EU-landen.
Het verhogen van de drempel van 20 procent naar 25 procent is een goede eerste stap voor Nederlandse belastingplichtigen en voor de aantrekkelijkheid van het Nederlandse vestigingsklimaat. Toch hanteren de meeste EU-lidstaten de maximale drempel van 30 procent en een vaste drempel van 3 miljoen euro. Veel EU-lidstaten voerden ook groeps- of standalone tegenbewijsregelingen in en/of hebben overgangsrecht voor leningen die al voor de invoering van de earningstripping regelgeving bestonden.
Het zou goed zijn als het huidige kabinet overweegt om een tegenbewijsregels in te voeren aangezien dit naar onze mening een meer realistische en economische benadering is. Dit draagt ook bij aan een sterkere concurrentiepositie van Nederlandse bedrijven en het Nederlandse vestigingsklimaat in het algemeen. Vanuit budgettair oogpunt is het maar de vraag of het kabinet dit in overweging neemt. Het wensenlijstje is immers groot. Even afwachten dus, maar de versoepeling van de EBITDA-drempel is in ieder geval een eerste stap in de goede richting!
