Besluit over interpretatie van ‘werkgever’ in belastingverdragen

Achtergrond belastingverdrag

Een belastingverdrag is een overeenkomst tussen twee landen en bepaalt hoe deze landen de belastingheffing over grensoverschrijdende situaties verdelen. Bij de toepassing van belastingverdragen is het begrip 'werkgever' van cruciaal belang. Dit bepaalt namelijk welk land belasting mag heffen over het inkomen van een werknemer. Landen interpreteren het begrip 'werkgever' echter vaak anders en leggen het anders uit in belastingverdragen van vóór of ná 22 juli 2010. Dit besluit moet hier dus uitsluitsel over geven.

Wat verandert het besluit aan het begrip 'werkgever'?

Op 21 december 2023 publiceerde de staatssecretaris van Financiën een besluit met daarin een beleid dat de interpretatie van het begrip 'werkgever' in belastingverdragen actualiseert. Dit is een update van het eerdere besluit uit 2010 en volgt op een belangrijk arrest van de Hoge Raad uit 2022.

Volgens het arrest van de Hoge Raad moet bij de interpretatie van het begrip 'werkgever' onderscheid gemaakt worden tussen belastingverdragen van vóór en na 22 juli 2010 omdat:

• Voor verdragen van vóór 22 juli 2010 blijven de arresten van de Hoge Raad uit 2006 van toepassing: u bent werkgever als u een gezagsverhouding heeft met uw werknemer en de kosten voor rekening en risico van u als werkgever komen.
• Voor verdragen van ná 22 juli 2010 is het OESO-commentaar op dat verdrag van die datum leidend: de gezagsverhouding en individuele kostendoorbelasting gelden dus niet meer als voorwaarden voor de aanwezigheid van een werkgever. 

Wat zegt het besluit over kortdurende grensoverschrijdende tewerkstelling?

Bij kortdurende uitzendingen (60-dagenregeling) verleent Nederland onder bepaalde voorwaarden goedkeuring om dubbele belasting voor werkzaamheden buiten Nederland te voorkomen. Deze goedkeuring geldt met name voor detacheringen binnen concernverband naar Nederland. In het besluit staat dat als u aan de volgende criteria voldoet, er mag worden aangenomen dat er geen sprake is van een Nederlandse werkgever volgens het arbeidsartikel van belastingverdragen:

• De uitzending is kortdurend en binnen concernverband.
• De uitzending duurt korter dan 60 werkdagen in een periode van 12 maanden (zelfs als het betreffende belastingverdrag de 183-dagenregeling hanteert per kalender- of belastingjaar).
• De werknemer verblijft korter dan 183 dagen in Nederland.
• De uitzending is incidenteel en mag u niet als structureel beschouwen. 
  NB: het besluit specificeert echter niet de exacte criteria voor wanneer u een uitzending als structureel of incidenteel moet beschouwen.
• De uitzending vindt plaats in het kader van een uitwisselingsprogramma, loopbaanontwikkeling of vanwege specifieke deskundigheid van de werknemer, zoals bepaald aan de hand van het salariscriterium voor de 30%-regeling.
• De toepassing van de vrijstelling mag niet leiden tot een dubbele belastingvrijstelling.

Welke impact heeft dit besluit op uw organisatie?

Dit besluit kan, vooral als u internationaal opereert, grote gevolgen hebben voor uw organisatie. Bestudeer de specifieke belastingverdragen daarom goed en begrijp hoe u het begrip 'werkgever' moet interpreteren. Dit kan namelijk invloed hebben op de belastingheffing over het inkomen van uw grensoverschrijdende werknemers.

Laat u adviseren!

Wilt u zeker zijn dat uw organisatie voldoet aan de belastingwetgeving en de juiste belastingverdragen toepast? Onze specialisten helpen u bij het begrijpen van deze complexe regels en de juiste interpretatie van het begrip 'werkgever' onder de belastingverdragen.

Neem contact met ons op